شهر خود را انتخاب کنید 
جستجوی کلینیک
چرا ایمپلنت ها می شکنند؟ چگونه می توان از آن جلوگیری کرد؟
فهرست مطالب
ایمپلنت های دندانی مراقبت های دندانی را متحول کرده اند و راه حلی بادوام و از نظر زیبایی شناسی برای جایگزینی دندان های از دست رفته ارائه می دهند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که با مراقبت و نگهداری مناسب برای مدت طولانی، اغلب ده ها سال، دوام بیاورند. با این حال، مانند هر درمان پزشکی، آنها کاملاً ضد شکست نیستند. درک اینکه چرا ایمپلنت های دندانی ممکن است شکسته شوند و چگونه می توان از چنین اتفاقاتی جلوگیری کرد، هم برای متخصصان دندانپزشکی و هم برای بیماران بسیار مهم است.
علل شکستگی ایمپلنت دندان
1. فشار: فشار بیش از حد زمانی اتفاق می افتد که نیروی بیش از حد به ایمپلنت اعمال شود، به خصوص قبل از اینکه به طور کامل با استخوان فک یکپارچه شود. این ممکن است به دلیل جا افتادن زودرس تاج یا نیروهای گاز گرفتن بیش از حد اتفاق بیفتد. می تواند منجر به شکستگی یا شکست ایمپلنت شود.
2. اوسیو اینتگریشن ضعیف: اوسیو اینتگریشن فرایندی است که در آن ایمپلنت با استخوان فک ادغام می شود. عواملی مانند تراکم استخوان پایین، سیگار کشیدن یا برخی بیماری های سیستمیک می توانند این فرآیند را مختل کنند، که منجر به پایه ضعیف برای ایمپلنت و افزایش خطر شکستگی می شود.
3. خستگی مواد: ایمپلنت های دندانی معمولاً از تیتانیوم ساخته می شوند که به دلیل استحکام و دوام آن شناخته شده است. با این حال، استرس و فشار مداوم در طول زمان می تواند منجر به خستگی مواد شود و در نهایت باعث ترک خوردن یا شکستن ایمپلنت شود.
4. قرار دادن نامناسب ایمپلنت: قرارگیری نادرست ایمپلنت می تواند منجر به توزیع نابرابر نیرو هنگام گاز گرفتن یا جویدن شود. این ناهماهنگی می تواند باعث فشار بیش از حد بر روی قسمت هایی از ایمپلنت شود و منجر به شکستگی شود.
5. تروما: صدمات تصادفی یا ضربه به صورت می تواند به ایمپلنت های دندانی آسیب برساند، همانطور که به دندان های طبیعی آسیب می رساند. ضربه های شدید می تواند باعث شکستگی یا کندن ایمپلنت ها شود.
6. بهداشت نامناسب دهان: بهداشت نامناسب دهان می تواند منجر به پری ایمپلنتیت شود، وضعیتی مشابه بیماری لثه که بر بافت های اطراف ایمپلنت تاثیر می گذارد. این می تواند ساختار پشتیبانی ایمپلنت را ضعیف کرده و منجر به شکست آن شود.
روش های پیشگیری
1. برنامه ریزی کافی: کاشت موفقیت آمیز ایمپلنت با برنامه ریزی کامل شروع می شود. این شامل ارزیابی تراکم استخوان، وضعیت سلامتی بیمار و اطمینان از وجود استخوان کافی برای حمایت از ایمپلنت است. تکنیک های تصویربرداری پیشرفته می تواند به برنامه ریزی مکان بهینه کمک کند.
2. بارگذاری تدریجی: برای جلوگیری از بارگذاری بیش از حد، دندانپزشک ممکن است یک رویکرد بارگذاری تدریجی را توصیه کند، که به ایمپلنت زمان می دهد تا قبل از قرار دادن تاج نهایی با استخوان فک ادغام شود.
3. انتخاب مواد مناسب: در حالی که تیتانیوم ماده انتخابی برای اکثر ایمپلنت ها است، پیشرفت در علم مواد جایگزین هایی مانند زیرکونیا را معرفی کرده است که ممکن است در شرایط خاص مزایایی را ارائه دهد. انتخاب مواد باید متناسب با نیازهای خاص هر بیمار باشد.
4. معاینات منظم: ویزیت های روتین دندانپزشکی برای نظارت بر سلامت ایمپلنت های دندانی ضروری است. این چک‌آپ‌ها امکان تشخیص زودهنگام و مداخله در صورت وجود علائم مشکل را فراهم می‌کند.
5. بهداشت خوب دهان: حفظ بهداشت عالی دهان برای جلوگیری از پری ایمپلنتیت بسیار مهم است. این شامل مسواک زدن منظم، نخ دندان کشیدن و استفاده از دهانشویه ضد باکتری در صورت توصیه دندانپزشک است.
6. اجتناب از استرس غیرضروری: بیماران باید در مورد چگونگی جلوگیری از وارد کردن استرس بی مورد روی ایمپلنت خود توصیه شوند. این شامل عدم استفاده از دندان به عنوان ابزار، استفاده از محافظ دهان در صورت شرکت در ورزش و استفاده از محافظ شب در صورت دندان قروچه است.
7. ترک سیگار: افراد سیگاری در معرض خطر بیشتری برای شکست ایمپلنت هستند. ترک سیگار می تواند به میزان قابل توجهی میزان موفقیت ایمپلنت های دندانی را بهبود بخشد.
در نتیجه، در حالی که ایمپلنت های دندانی یک راه حل قابل اعتماد و طولانی مدت برای جایگزینی دندان هستند، اما از شکست مصون نیستند. شناخت علل شکستگی ایمپلنت دندان و اتخاذ تدابیر پیشگیرانه می تواند خطر عوارض را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. هم متخصصان دندانپزشکی و هم بیماران از طریق برنامه ریزی دقیق، مراقبت مناسب و معاینات منظم دندانپزشکی در تضمین طول عمر ایمپلنت های دندانی نقش دارند.
